Als je ons volgt via Instagram heb je het al gezien: we maakten de afgelopen weken een reis door Iran. Niet een veelvoorkomende keuze merkten we, want ons werd vaak gevraagd: waarom Iran?! Het land fascineerde Frank en mij al lang, ook voordat we elkaar kenden. Omdat je er vooral negatief nieuws over hoort, maar als je je er iets meer in verdiept lees je juist veel positieve dingen. Dat het een prachtig land is, met ontzettend vriendelijke mensen en een epische geschiedenis. En het is ook nog prima en comfortabel te bereizen. Dus met een verlof in het verschiet besloten we de reis eindelijk echt te maken.
Vliegschaamte tot de max
Tja, reizen en duurzaamheid. Het is soms een lastige combi. Zeker als je naar een ver land wilt, want dan is de enige manier waarop dat kan binnen de tijd die je hebt vaak met het vliegtuig. En zo was het bij ons ook. We zochten uit of we via land naar Iran konden, maar dat zou te lang duren. Mijn overwegingen en overpeinzingen om te gaan vliegen lees je in deze Instagrampost. Want ik wilde er toch graag iets over zeggen.
Achteraf vond ik Iran zo bijzonder en de reis zo waardevol dat ik vliegen er dit keer voor over had. Maar omdat ik niet denk dat er op korte termijn een ander land dit zal overtreffen heb ik me voorgenomen de komende jaren niet opnieuw in het vliegtuig te stappen.
Duurzaam reizen
In Iran zelf hebben we geprobeerd zo duurzaam mogelijk te reizen. Zo aten we alleen vegan/vega en verplaatsten we ons met de metro, bussen en treinen en liepen we daarnaast veel. We wilden de impact van onze reis, naast het vliegen, zo laag mogelijk houden. Meer hierover lees je (ook!) op Instagram.
We werden verliefd op het land
Een land is niet (alleen) zijn overheid en dat geldt zeker voor Iran. Het land heeft voor veel mensen een negatief imago en dat is deels onterecht. Over dat negatieve wordt veel gezegd en geschreven en dat is belangrijk. Maar wat daar jammer aan is, is dat de Iraniërs hier de dupe van zijn. Ze zitten vast: tussen de beperkingen die van buiten worden opgelegd en tussen het regime van het land zelf. Over beide hoorden we nare verhalen. En juist hier ontmoetten we ontzettend vriendelijke, behulpzame en positieve mensen. En ook heel creatieve. Iran is moderner dan we dachten en Teheran spant hierbij de kroon. Alleen al naar de manier waarop vrouwen zich kleden keek ik mijn ogen uit: zo stijlvol. Maar we zagen bijvoorbeeld ook stelletjes hand in hand lopen en vrouwen met hun hoofddoek omlaag picknicken in het park. Dingen die we van te voren niet hadden verwacht.
Prachtig landschap en sprookjesachtige steden
We keken onze ogen uit op onze rondreis langs Teheran, Barzok, Isfahan, Yazd en Persepolis. Onderweg verbleven we in hostels, traditionele hotels, in de woestijn en bij nomadenfamilies. Ik kan er bladzijden over vol schrijven, maar ik laat de beelden voor zich spreken:
Wel of niet gaan?
Met de huidige spanningen vraag je je misschien af of het wel verstandig is om naar Iran te gaan. Op het moment dat wij er waren vond de aanval op de Saoedische olievelden plaats en werd Iran daarvan beschuldigd. Naast de Whatsapp berichten die we ontvingen van het thuisfront merkten we daar niks van. Voor je in Iran als toerist ergens ‘last’ van krijgt gerelateerd aan de internationale spanningen moet er eerst veel gebeuren. En zelfs dan krijg je waarschijnlijk van alle kanten hulp van de Iraanse bevolking. Dus we voelden ons er veilig. Niet alleen op dit gebied, maar ook bijvoorbeeld omdat de sfeer nergens grimmig was en mensen ons altijd hielpen als we ergens niet uitkwamen. Check van te voren het Nederlandse reisadvies en hou je in het land aan de regels. Dat de Iraniërs het daar zelf niet zo nauw mee nemen, betekent niet dat je dat als toerist niet het beste wel kunt doen 😉
Als gezin reizen naar Iran
Als gezin reizen door Iran is prima te doen. Iraniërs zijn gek op kinderen. In ons geval waren ze soms iets te gek op Ella. Ze kreeg ontzettend veel aandacht op straat en bij toeristische attracties. Dat was in het begin grappig, maar na een tijdje niet meer. Zo knepen mensen in haar wangen, namen ze (soms ongevraagd) foto’s en kreeg ze zoenen van wildvreemden. Uiteindelijk raakten we redelijk getraind in het ontwijken van de ‘cheekpinchers’, zoals we ze noemden. Maar het is goed om dit van te voren te weten.
Komt er een vervolg?
Iran heeft een speciaal plekje in ons hart. En vooral de mensen daar. Frank heeft al heel wat gereisd, maar zo gastvrij als in Iran vond hij ze nog nergens. Ik hoop dat dit artikel (en mijn plan voor een website *jaja, ambitieus*) over reizen naar Iran iets helpt. Dat het helpt bij het nuanceren van het slechte imago van het land en vooral dat het mensen helpt bij hun afweging om er wel of niet naartoe te gaan. Want we missen iets heel waardevols, als we alleen zwart-wit naar Iran kijken en het land links laten liggen. En dat zou zonde zijn.
